Opis[]
Loki to mały, skalisty świat, który nie posiada szczególnych zalet. Jedna półkula pokryta jest w większości pokrywą lodową, zaś druga urwistymi, bazaltowymi wyżynami. Nierówny i niejednolity teren sugeruje, iż starożytny kataklizm zadał tej planecie poważne szkody. Teorię tę wspiera nietypowo eliptyczna orbita, która w perygeum osiąga 6,5 jednostek astronomicznych, zaś w apogeum 7,1 jednostek astronomicznych. Skany pokrywy lodowej planety Loki ukazują sieć przecinających się podziemnych tuneli. Ponieważ niektóre spośród tych tuneli były zaskakująco regularne w swym kształcie i rozmiarze, wczesne ekspedycje szukały śladów po pracach wydobywczych, jednak wywnioskowano, że tunele powstały w wyniku procesów naturalnych. Rzadka atmosfera planety Loki składa się głównie z kryptonu i ksenonu. Gdy planeta osiąga perygeum, zamarznięte trój- i dwutlenki siarki mogą parować i tworzyć chmury nad półkulą od strony Asgardu.
Mass Effect 3[]
Loki to mała planeta ziemiopodobna z niewieloma pozytywnymi cechami. Jedną z jej półkul w większości pokrywa lód, drugą tworzą urwiste, bazaltowe wyżyny. Tak zróżnicowana powierzchnia planety sugeruje, że w przeszłości poważnie uszkodził ją jakiś kataklizm. Hipotezę tę potwierdza nietypowa, eliptyczna orbita Lokiego, która w perygeum osiąga 6,5 j.a., a w apogeum - 7,1 j.a.
Loki skrywa pod swoją lodową powłoką siatkę naturalnych podziemnych tuneli. Mogły one zapewnić schronienie wycofującym się wojskom Przymierza, ale każda istota organiczna pozostająca na planecie jest narażona na wielkie ryzyko: atmosfera Lokiego jest nieprzyjazna, a technologia skanowania Żniwiarzy - nader wydajna.